Վեր կաց ռադդ քաշի մորդ փեշի տակ. պատերազմի ժամանակ Աշոտ Փաշինյանին տեսել են մի ջոկատ թիկնապահներով, պեչենի ուտելիս

iPress.am-ԱԺ-ում մեր սիրելի վարչապետի ելույթը լսելուց հետո, առաջնագծում կռված հրամանատարներից մեկը զանգեց, թե բա՝ «Լսե՞լ ես էդ սրբապիղծի խոսքը, ասում ա՝ «Իմ որդին եղել ա առաջնագծի էն տեղում, որտեղ մենք տվել ենք ամենամեծ թվով զոհերը: Իմ որդու հետ կողք-կողքի, մարմիններով իրար կպած մարդ է եղել, զոհվել է: Որևէ մեկը չէր կարող որոշել, որ պետք է զոհվողը լինի ինքը….Նույն խրամաբջջի մեջ ականանետի պայթյունից էդ տղան զոհվել ա, իմ որդին՝ չէ, ո՞վ ա որոշել դա»։ Այս մասին գրում է Hraparak.am-ը:

Ասում է՝ «Լավ, երկրի առաջին դեմքը ո՞նց կարա սենց սուտ ասի, մենք էլ հո ստեղ ենք, չենք մեռել», ու մի պատմություն պատմեց. «Ուրեմն, մեր կամավորներին, որ առաջին գիծ են տանելուց եղել, խորը թիկունքում մի տեղ շենք է եղել, որի կողքով են անցել ու տեսել են՝ մեր սիրելի վարչապետի տղան՝ մի ջոկատ թիկնապահներով, էդ շենքի դեմը նստած պեչենի է ուտում: Էս մարդիկ մի քանի անգամ անցել են էդ շինության կողքով, ինչքան անցել են, էնքան աժդահակ Աշոտիկը էդտեղ նստած է եղել։

Ընկերս, որ անցնողների մեջ է եղել, ասում է․ «Դու պատկերացնու՞մ ես, մենք ճակատ ենք գնում, սկի չգիտենք տեղ կհասնե՞նք, թե՞ հենց ավտոբուսի մեջ մեզ կպայթեցնեն, ինքը հով-զով տեղ նստած՝ պեչենի է ուտում, դեռ մի բան է՝լ ախռանով: Դե, ես էլ ի՞նչ մեղքս թաքցնեմ, մի անգամ էլ անցնելուց կանգնեցի ասի՝ «Վեր կաց ռադդ քաշի մորդ փեշի տակ, էս տղերքը քեզ տեսնում են՝ դուխաթափ լինում, թե ինքը խի ա ստեղ նստած, իսկ մենք մահի ենք գնում»:

Մանրամասն՝ սկզբնաղբյուր կայքում։