iPress.am-ը ռազմական և ներքաղաքական մի շարք հարցերի շուրջ զրուցել է ՀՀ Պաշտպանության նախկին նախարար Սեյրան Օհանյանի հետ:
Պարո՛ն Օհանյան, ինչո՞ւ հենց վերջին շրջանում ակտիվացավ Արցախի տարածքների կորստի թեման, նույնիսկ կան մարդիկ, որոնք խաղաղ երթերով են սկսել պայքարել տարածքների պահպանման և հավանական պատերազմի կանխման համար «Ոչ մի թիզ հող» կարգախոսով:
–Իմ պաշտոնավարման ժամանակ էլ ես բազմիցս նշել եմ, որ եթե Արցախի հետ ինչ-որ մի բան պատահի, մենք յուրաքանչյուր թիզ հողի համար պետք է մինչև վերջ պայքարենք: Կարծում եմ՝ յուրաքանչյուր իշխանափոխություն կամ հեղափոխություն իր մեջ պարունակում է նաև գոյություն ունեցող գործընթացների մեջ որոշակի փոփոխություններ, միգուցե նաև ճշգրտումներ: Վերջին ժամանակներում խոսվում է տարբեր սկզբունքներից, որոնց մեջ փոխզիջումային տարբերակներն են, իսկ այդ փոխզիջումային տարբերակներում շրջանների վերադարձն է:
Գտնում եմ հետևյալը, եթե կա բանակցային գործընթաց, ապա այդ գործընթացը շարունակելու համար պետք է շատ լավ ուսումնասիրել Արցախյան հարցի հակամարտության ծագումնաբանությունը:
Ըստ Ձեզ՝ ներկայիս իշխանությունը խորությամբ ուսումնասիրե՞լ է Արցախի հարցի ծագումնաբանությունը:
–Հենց դրա մասին է խոսքս, որ պետք է լուրջ ուսումնասիրություններ կատարեն: Հատկապես, որ մի քանի տարի հետո լրանում է այն հարյուրամյակը, որի շրջանակներում Արցախն անջատվել է մեր Մայր Հայաստանից և հանձնվել Ադրբեջանին: Առանց այդ լուրջ ուսումնասիրությունների նաև դժվար է շեշտադրումներ անել այն կարևոր հարցերի շուրջ, որոնք անհրաժեշտ են մեզ:
Պարո՛ն Օհանյան, Արցախի հարցի վերաբերյալ հատուկ որդեգրած քաղաքականություն նկատո՞ւմ եք ներկայիս իշխանության կողմից:
–Այսօր ես այնքան էլ խորությամբ չեմ զբաղվում քաղաքականությամբ և չգիտեմ, թե նրանք ինչ են մտածում այդ ուղղությամբ: Միայն մի բան կկրկնեմ՝ նրանք պետք է խորն ուսումնասիրություն կատարեն և բանակցային գործընթացը տանեն առաջ: Այդ գործընթացքում լուրջ դիվանագետներ պետք է ներգրավեն, հատկապես նաև Արցախի ղեկավարությանը, Արցախի հարցի գիտակ Արկադի Ղուկասյանին, ով լուրջ բանակցային հմտություններ ունի: Քանի որ հակառակ կողմում մարդիկ են, որոնք այս հարցին բավականին լավ տիրապետում են և բանակցային մի շարք խորամանկությունների տեր են և, կարծում եմ, որ բնակչությանն այսկերպ խաղաղության նախապատրաստելն էլ այդ շրջանակներում է, քանի որ այդ խաղաղությունը որքան Հայաստանին է պետք, նույնքան էլ Ադրբեջանին է պետք: Ադրբեջանն է միշտ հայատյացությամբ զբաղվել, Ադրբեջանն է միշտ խաղաղ պայմաններն օգտագործել հետագա մարտական գործողություններին նախապատրաստելու համար: Մենք մեր դպրոցներում թշնամություն չենք սերմանում:
Անդրադառնանք նաև ներկայիս Պնախարար Դավիթ Տոնոյանի գործունեությանը, ինչպե՞ս եք գնահատում նրա պաշտոնավարման այս 9 ամիսները:
-Ես, միանշանակ, դրական եմ գնահատում պարոն Տոնոյանի գործելավոճը, քանի որ նրա հետ երկար ժամանկ ինքս էլ աշխատել եմ դեռ ՊՆ տեղակալի պաշտոնում: Նա տիրապետում է գործառույթների բոլոր շրջանակներին, որոնք անհրաժեշտ է բանակի շարունակական զարգացումն ապահովելու համար: Բանակն այն կառույցներից է, որը միշտ ապացուցել է իր շարունակական զարգացումը, այսօրվա այն միջոցառումները, որոնք իրականացնում են նախարարը գլխավոր Շտաբի պետի հետ միասին՝ ուղղված են Զինված ուժերի առաջընթացն ապահովելու համար, նոր ռազմական տեխնիկայով բանակը համալրելու համար:
Պարո՛ն Օհանյան, Պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանն օրերս հայտարարեց, որ Մարտի 1-ին բանակը կատարել է իր պարտականությունը, դրանով նա կասկածի տակ է դնում այն քրեական գործը, որի շրջանակում կալանավորված է ՀՀ 2-րդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, ինչպե՞ս կմեկնաբանեք սա, իսկ սահմանադրական կարգի տապալո՛ւմը, բանակի նախօրոք ներգրավո՛ւմը..
-Այո, ՀՀ 2-րդ նախագահի՝ արտակարգ դրության հրամանագիրը ստորագրելուց հետո բանակն իրոք կատարել է իր առջև դրված խնդիրը, այն է՝ Հայաստանի կարևոր օբյեկտների անվատնգության ապահովումը: Քրեական գործի մասով ոչինչ չեմ կարող ասել:
Իսկ արտակարգ դրության հրամանագրի ստորագրումի՞ց առաջ: Մանրամասնեմ. Կոմանդոսը՝ Արկադի Տեր-Թադևոսյանը, ինձ հետ զրույցում նշել է, որ մինչև արտակարգ դրության մասին հայտարարելը մի շարք զինվորականներ, փետրվարի 20-ից հետո՝ մինչև Մարտի 1-ը և դրանից հետո, իր մոտ՝ ԴՈՍԱՖ-ի շենքում են գիշերել զենքերով և մի անհրաժեշտ մի շարք պարագաներով, այսինքն բանակը նախօրոք փաստացի ներգրավված է եղել: Ա՛յս մասին ինչ կասեք:
–Ուրեմն, բանակը ներգրավվել է արտակարգ դրության հրամանագիրն ստորագրելուց հետո..:
Հարցազրույցը՝ Արմինե ՄԻՔԱՅԵԼՅԱՆի